W poniedziałek, 10 listopada, w Hard Rock Pubie Pamela odbędzie się druga edycja HRPP FESTIVAL. Na festiwalu wystąpią zespoły z trzech kontynentów, reprezentujące gatunki muzyczne, które na co dzień obecne są na scenie tego klubu.

Zwolennicy bluesa, hard rocka, funky, folku i rocka będą mogli posłuchać tego, co lubią najbardziej w wykonaniu artystów światowego formatu: The Lewis Hamilton Band (Szkocja), Moriah Woods (USA), Gwyn Ashton (Australia), The Pat McManus Band (Irlandia). Będzie więc sporo energetycznej muzyki, zarówno w elektrycznym, jak i akustycznym wydaniu. Jako pierwsza wystąpi pochodząca z Inowrocławia grupa Stara Szkoła. Prowadzącym festiwal będzie wydawca Chopper Magazin: Krzysztof Madaliński. Festiwal rozpoczyna się o godzinie 19-tej. Wstęp wolny.

Pat McManus

Patrick Frances McManus był jednym z sześciorga dzieci urodzonych w niezwykle utalentowanej rodzinie muzycznej w Derrylin. Rodzice Pata  byli tradycjonalistami muzyki irlandzkiej. Pat i jego dwaj bracia szybko nauczyli się grać na instrumentach. Przez  7 lat występowali  na żywo  w TV. W wieku 20 lat Pat zagościł w zespole Horslips. Braciom tak spodobała się muzyka – Pata, że zaczęli grać na instrumentach elektrycznych  i stworzyli zespół o nazwie – Pulse (by później zmienić go na ‘Mama’s Boys’). Pierwszy ich krążek nazywał się ‘Official Bootleg’, który z wielkim rozmachem sprzedawany był na koncertach zespołu. Wkrótce kapela zaczęła odnosić sukcesy. W 1981 roku zespół został zaproszony do Wielkiej Brytanii by występować przed  Hawkwind. W 1982 wydał drugi album ‘Plug it in ’, który otrzymał bardzo pozytywne recenzje od krytyków muzycznych . Bracia występowali również przed Wishbone Ash, a w 1983 roku wydali trzecią płytę ‘Turn It up’. Natomiast najlepszą płytą wg krytyków okazał album ‘Mamas Boys’ (dwa utwory z tej płyty ‘The Professor’ – pseudonim Pat’a  oraz cover  “Mama Were All Crazee Now’ brylowały na listach muzycznych). W 1985 roku wydali piaty album ‘Power and Passion’ i zaczęli tournee z Bon Jovi oraz Ratt. Zespól wystąpił  na festiwalu z Deep Purple w Knebworth przed milionową publicznością! Na koniec swojego tournee zagrali z Garry’m Moore’m.
Z powodu choroby jednego z braci zespół musiał dokonać małych zmian, by po dwóch latach wrócić z kolejną płytą “Growing Up The Hard Way”. W 1991 wydali krążek z koncertów  „Live Tonite”. Ostatni  album jaki został wydany w 1992 roku nosił nazwę „Relativity”.  W 1998 roku zespól otrzymał nagrodę podczas festiwalu Irish Music Awards – NAJLEPSZY ALBUM ROKU pokonując tym samym U2, The Corrs i Enya.  Zespół grał jeszcze parę koncertów by w 1999 roku zawiesić działalność.
W 2009 roku Pat McManus powrócił z nowym, niezależnym materiałem . Zaczął występować podczas takich festiwali jak: „The Harley Davidson Festival” w St.Tropez, „Rock The Wolves” w Szwajcarii, „Guitar Festival” na Korsyce „ST.Julian Guitar Festival” w Genewie i „Raismes Fest” we Francji.
W marcu 2010 ukazała się płyta DVD  'Raismes Fest’. Zespół współpracował również z Andy Powellem (Wishbone Ash) oraz Bernie Marsdenem (Whitesnake, Alaska).

Moriah Woods

Amerykańska songwriterka, autorka tekstów, kompozytorka, multiinstrumentalistka. Pochodzi z miasteczka Paonia w stanie Colorado. Urodziła się w Montanie, jej matka jest skrzypaczką, a ojciec muzykiem rockowym. W wieku nastoletnim wyprowadziła się z domu by podróżować i grać z muzykami podziemnej sceny folk punka na ulicach zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Po powrocie do rodzinnego Colorado, zajęła się pisaniem własnych utworów. W grudniu 2013 ukazał się jej pierwszy album „Bring the Rain”, który nagrała samodzielnie w domu. Płyta zawiera 10 kompozycji utrzymanych w stylistyce amerykańskiego folku lat dwudziestych.

The Lewis Hamilton Band

To energetyzująca synteza tego co najlepsze w bluesie i w rocku. Zespół został już okrzyknięty za oceanem wielką nadzieją takiego grania. Ognista gitara w połączeniu z precyzyjną, lecz niepozbawioną polotu grą sekcji rytmicznej sprawiła, że The Lewis Hamilton Band jest jedną z największych atrakcji koncertowych obecnych lat. Potwierdza to fakt, że od czasu powstania w 2010 roku zagrali ponad 400 koncertów! Sam lider zespołu bywa porównywany do takich geniuszy gitary jak Joe Bonamassa czy Eric Johnson. Jego dynamiczny, lecz zakorzeniony w tradycji styl zainspirowany został przez Jimiego Hendrixa, Stevie Ray Vaughana oraz Rory Gallaghera. Jest to wszechstronnie utalentowany artysta, który oprócz gry na gitarze, jest także świetnym wokalistą oraz producentem muzycznym.

Lewis Hamilton wspomagany jest przez ognistego perkusistę Bena O’Reilly na perkusji oraz Nicka Hamiltona (swojego ojca) na basie. Formacja ta zdobywa nie tylko uznanie publiczności, lecz także krytyki. Ich debiutancki album Gambling Machine uznany został szkocka płytą roku w kategorii jazz/blues.  Sam Lewis Hamilton był dwukrotnie nominowany do nagrody Młody Artysta roku. Wszystko to spawiło, że ich nowa płyta będzie nagrywana z George’m Nicholsonem – producentem Black Sabbath, a już w listopadzie zespół będzie dzielił scenę z Marcusem Malone oraz The Pat McManus Band, który w swoim czasie koncertował m.in. z Garym Moorem i Thin Lizzy.

Gwyn Ashton

Ten wirtuoz bluesowej gitary urodził się w Walii, skąd w połowie lat ’60 przeniósł się do Australii. Na gitarze zaczął grać mając 11 lat, a inspirowali go tacy muzycy jak Chuck Berry, Byddy Holly, Johnny Winter, Jimi Hendrix, Buddy Guy i przede wszystkim Rory Gallagher. Przez wiele lat z własnym zespołem, ale także jako muzyk sesyjny i partner koncertowy największych australijskich gwiazd bluesa i rocka buduje opinię jednego z najwybitniejszych gitarzystów na Antypodach oraz wspaniałego muzyka koncertowego. Podczas wieczoru w Adelajdzie inaugurującego tournee Rory Gallaghera po Australii koncert Ashtona otwierał bluesowy spektakl jego idola z Irlandii.
W 1993 roku nagrał swoją pierwszą płytę „Feel the Heat”, którą promował w trakcie trasy koncertowej z Albertem Lee i Steve’m Morsem (obecnie w Deep Purple). Kolejna płyta „Beg,Borrow and Steel” (1996) zaowocowała koncertami w Australii, USA oraz w Europie. Od tego czasu GWYN na stałe przeniósł się do Europy. Zagrał ogromną ilość koncertów w wybitnym towarzystwie (Peter Green, Dr Feelgood, Sam Brown, Nine Below Zero, Robin Trower, Wishbone Ash, Snowy White, Vanilla Fudge, The Yardbirds, Pat Travers, Tony Hoe White, Steve Lukather, Walter Trout…). Był gościem festiwali bluesowych, które potwierdzają sławę Ashtona jako wirtuoza koncertowego. W 1998 roku Riverside Records re edytowało jego płyty. Magazyn „Guitar and Bass” uznał „Feel the Heat” albumem miesiąca, a Gwyn otrzymał propozycję występu jako gość specjalny zespołu Status Quo podczas jego brytyjskiego tournee. W 2001, francuski Guitar Part Magazine uznał Gwyna Ashtona trzecim najlepszym gitarzystą roku, po muzykach: Jeff Beck and Gary Moore.

Stara Szkoła

Zespół, powstał z potrzeby serca w lutym 2010r. Stanowi go grupa dojrzałych facetów, w których po latach odżyły stare muzyczne miłości i pasje. Grają oni w prosty sposób własne kompozycje. Słuchając muzyki Starej Szkoły można usłyszeć wiele zarówno o nich, jak i o sobie, jak również to, jak spełniają się ich marzenia.

Sławek chwycił za bas, Mariusz gra na perkusji, Heniu dodaje smaku instrumentami perkusyjnymi, Tomek – gitara i wokal, Michał gra na harmonijce ustnej, Robert na drugiej gitarze. Gościnnie występuje Paulina, swoim wokalem dolewając oliwy do ognia i odmładzając średnią wieku zespołu.

 

[fot. Agata Jankowska]