Kontynuujemy rozmowy z toruńskimi cheerleaderkami. Agnieszka z Cheerleaders Toruń zagrzewa do dopingu kibiców Twardych Pierników. Z Agą porozmawialiśmy nie tylko o treningach i choreografii. Dowiecie się z naszej rozmowy, co cheerleaderka słyszy podczas występu, z czego odczuwa największą satysfakcję i czym zajmuje się na co dzień.

Metryczka:

Imię: Aga

Urodziny: 11 sierpnia, zodiakalny lew.

W Cheerleaders Toruń od: 2014 roku.

Każda z nas różnie pojmuje taniec

Skąd pomysł na zostanie cheerleaderką?

Kiedy miałam 14 lat, zobaczyłam na żużlu występ cheerleaderek z Trójmiasta. Z ciekawości sprawdziłam, czy w Toruniu są takie zespoły. Okazało się, że casting jest już kolejnego dnia!

Co dla Ciebie w byciu cheerleaderką jest najciekawsze?

Najciekawsze wydaje mi się to, jak każda z nas różnie pojmuje „taniec”. Każda dochodzi do tego inną drogą, ale ostatecznie zgrywamy się w układach jako grupa.

Kiedy Wasza grupa została założona i jak liczny jest Wasz zespół?

Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Mimo zmian trenerek, dla mnie jedną grupą są wszystkie cheerleaderki, z którymi miałam okazję tańczyć, byłe i obecne.

Ile czasu poświęcasz na treningi?

Treningi cheerleaderek są nieregularne. Trenujemy najczęściej od 2 do 6 godzin w tygodniu. Poza tym, mam jeszcze swoje treningi, których liczbę dostosowuję do wolnego czasu.

Jakie są plusy i minusy bycia cheerleaderką?

Największym plusem są treningi i mecze same w sobie. Natomiast minusem jest patrzenie, jak nasz czas i zaangażowanie są przez niektórych coraz mniej doceniane.

Co sprawia największą trudność podczas treningów?

Największą trudność podczas treningów sprawia bliskość ściany, haha, (brak miejsca) i upały.

Jak długo przygotowujecie choreografię do występów?

To, jak długo przygotowujemy choreografię jako zespół zależy od trudności choreografii, indywidualnej frekwencji na treningach i tego, ile ćwiczymy w domu.

Dzień meczowy cheerleaderki

Jak wygląda dzień meczowy cheerleaderki Twardych Pierników?

Staram się dzień wcześniej spakować i przygotować na tyle, na ile się da. W dzień meczu wystarczy częściowo przygotować fryzurę oraz make up i po treningu przedmeczowym można dokończyć to, co by się zepsuło podczas prób. Dla nas „mecz” nie trwa 2 godzin. Zdarzało się, że całość (trening, make up, włosy, rozgrzewka, mecz) to nawet 6 godzin. Dzień meczowy zawsze oznacza przestawienie się na inny tryb. Na czas treningu i meczu trzeba starać się zapomnieć o swoich smutkach, problemach czy rzeczach do zrobienia.

Jeżeli w trakcie występu pójdzie coś nie tak, łatwo Wam jest to ukryć?

To, jak się udaje, powinna ocenić publiczność, ale staramy się zamaskować błędy uśmiechem lub improwizacją.

Uratować coś, co już miało się nie udać

Jaki element Waszych występów jest tym, po którego wykonaniu jesteście najbardziej dumne?

Osobiście jestem najbardziej dumna, kiedy uda nam się uratować coś, co już miało się nie udać, np. piramidę.

Zdarzyło się kiedyś nie usłyszeć barw po występie?

Zbieganie z parkietu traktuję jako część występu, więc jestem maksymalnie skupiona. Wstyd się przyznać, ale przez to nie zwracam uwagi na brawa.

Czy śledzisz mecze koszykówki i czy masz swoich ulubionych zawodników?

Śledzę mecze naszej drużyny. Przepraszam, chłopaki, ale moim ulubionym koszykarzem zawsze będzie Adam Waczyński. (pochodzący z Torunia obecny gracz hiszpańskiej Casademont Saragossa – dop. red.)

Co jest Twoją słabością?

Moją największą słabością jest tańczenie indywidualne przed trenerką (śmiech).

Kim jest na co dzień Aga?

Na co dzień jestem studentką weterynarii, magistrą dietetyki, pasjonatką żeglarstwa, miłośniczką zwierząt i pracuję dorywczo. Liczę także, że to półrocze będzie bardziej łaskawe i będę mogła wrócić do sztuk walki.

Rozmawiał Mirosław Luberadzki.