<\/p>\n
O wygranej zadecydowa\u0142y g\u0142osy publiczno\u015bci. Co sk\u0142oni\u0142o ich do tego, by wybra\u0107 w\u0142a\u015bnie grup\u0119\u00a0Usta Usta Republika<\/strong>? To teatr s\u0142yn\u0105cy z eksperymentowania, co pokazywa\u0142 wielokrotnie podczas poprzednich edycji Klamry. Grupa jak zwykle przedstawi\u0142a spektakl interaktywny oraz nie pozwoli\u0142a, by widz by\u0142 jedynie biernym obserwatorem wydarze\u0144. „Uczta” przez momentami \u017cartobliwy kontekst kanibalistyczny zmusza do przemy\u015ble\u0144, powoduje niepoj\u0119t\u0105 niestrawno\u015b\u0107 umys\u0142u. Biesiaduj\u0105 wszyscy – widzowie zostaj\u0105 usadzeni przy wsp\u00f3lnym stole z aktorami, kt\u00f3rzy siedz\u0105 r\u00f3wnie\u017c w\u015br\u00f3d publiczno\u015bci. Daniem g\u0142\u00f3wnym podczas tej uczty jest … cz\u0142owiek. Zjadany kawa\u0142ek po kawa\u0142ku powoli grz\u0119\u017anie w gardle. Deser ma jednak gorzki smak: wszyscy jeste\u015bmy konsumentami, zjadamy siebie nawzajem, \u0142apczywie po\u017ceramy w\u0142asne \u017cycie. Wyeksponowane cia\u0142o stanowi jedynie przykrywk\u0119, poniewa\u017c tak naprawd\u0119 aktorzy pr\u00f3buj\u0105 przypomnie\u0107 widzom, \u017ce poza cielesno\u015bci\u0105 cz\u0142owiek posiada r\u00f3wnie\u017c zbi\u00f3r emocji. Spektakl mistrzowsko rozprawia si\u0119 z takimi poj\u0119ciami jak niezaspokojenie, chciwo\u015b\u0107 oraz konsumpcja. Widz po obejrzeniu „Uczty” pozostaje sam, a w tle s\u0142yszy ostrzenie no\u017cy – sygna\u0142, \u017ce mo\u017ce by\u0107 nast\u0119pny. To nie pierwszy tak kreatywny spektakl pozna\u0144skiej grupy. Przyk\u0142adowo, Usta Usta Republika stworzyli r\u00f3wnie\u017c dzie\u0142o „Driver”: car-play, zainscenizowan\u0105 dla czterech widz\u00f3w podr\u00f3\u017c starym, ameryka\u0144skim autem. Natomiast „Alicja 0 700” to pierwszy interaktywny spektakl, w kt\u00f3rym widz-s\u0142uchacz poprzez wciskanie cyfr na klawiaturze telefonu decyduje o dalszych losach bohater\u00f3w.<\/p>\n <\/p>\n Na tegorocznych Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych Klamra znalaz\u0142a si\u0119 sztuka „Lustro” Sceny Plastycznej KUL Leszka M\u0105dzika<\/strong> inspirowana opowiadaniem Brunona Schulza pt. „Samotno\u015b\u0107”. G\u0142osu w spektaklu udzieli\u0142 znany aktor Jerzy Radziwi\u0142owicz.<\/p>\n Wroc\u0142awski Teatr FORMY<\/strong> r\u00f3wnie\u017c stworzy\u0142 sztuk\u0119 w oparciu o tw\u00f3rczo\u015b\u0107 Schulza, lecz by\u0142a to inspiracja „Sklepami cynamonowymi”. Pantomimiczny \u015bwiat „Ulicy krokodyli” uwodzi\u0142 zjawiskowo\u015bci\u0105 oraz zmys\u0142owo\u015bci\u0105. Aktorzy gestem musieli wydoby\u0107 z siebie g\u0142\u0119bi\u0119 emocji, stworzyli postaci niemo\u017cliwe do zaszufladkowania w kategorii dobra lub z\u0142a. Bohaterowie maj\u0105 w sobie ukryte pok\u0142ady mrocznej osobowo\u015bci, kt\u00f3ra z nich powoli wychodzi, ale r\u00f3wnie\u017c posiadaj\u0105 wiele zalet. T\u0119 ambiwalencj\u0119 odczu\u0107 podkre\u015bla zmys\u0142owo\u015b\u0107 pomieszana z dystansem relacji.<\/p>\n „Pal\u0105c blanty z UFO” to monodram na aktora i kwartet jazzowy stworzony przez formacj\u0119 Jazz OUT & Arek Jakubik<\/strong>. To s\u0142owno-muzyczny performance o s\u0142ynnym piani\u015bcie jazzowym Theloniousie Monku. Sztuka powsta\u0142a w oparciu o opowiadanie o jednym z najwybitniejszych autor\u00f3w \u015bwiatowego jazzu, kt\u00f3re mie\u015bci si\u0119 w zbiorze opowiada\u0144 o s\u0142ynnych muzycznych szale\u0144cach autorstwa Tymona Tyma\u0144skiego. „Pal\u0105c blanty z UFO” to historia wirtuoza o skomplikowanej osobowo\u015bci oraz zawi\u0142ej psychice. Monk w pewnym okresie swojego \u017cycia znikn\u0105\u0142 ze \u015bwiata jupiter\u00f3w, Tymaa\u0144ski na podstawie tego elementu biografii kompozytora stworzy\u0142 w\u0142asn\u0105 wersj\u0119 wydarze\u0144. W swoim opowiadaniu stworzy\u0142 wizj\u0119, jakoby pianista zosta\u0142 zabrany w kosmos przez UFO.<\/p>\n <\/p>\n Nie zabrak\u0142o r\u00f3wnie\u017c Sopockiego Teatru Ta\u0144ca<\/strong>. Spektakl „Puste cia\u0142o. Okazja do malutkiej rozpaczy” sk\u0142ada si\u0119 z dw\u00f3ch akt\u00f3w inspirowanych \u017cyciem i tw\u00f3rczo\u015bci\u0105 dw\u00f3ch wybitnych artyst\u00f3w – Franza Kafki oraz Henriego Toulouse-Lautreca. Odmienno\u015b\u0107 osobowo\u015bci postaci powoduje, \u017ce sztuka sta\u0142a si\u0119 barwn\u0105 i wyrazist\u0105 impresj\u0105. Cz\u0119\u015b\u0107 kafkowsk\u0105 cechuje mroczny klimat przesycony dynamik\u0105, przypominaj\u0105cy nie\u015bmia\u0142\u0105, introwertyczn\u0105 natur\u0119 pisarza, natomiast gdy scen\u0119 przejmuje Toulouse-Lautrec rzeczywisto\u015b\u0107 staje si\u0119 swobodniejsza, \u015bwiat bohemy artystycznej wygrywa kankana. Wydawa\u0142oby si\u0119, \u017ce te dwie kreacje nie posiadaj\u0105 \u017cadnego punktu wsp\u00f3lnego, lecz nic bardziej mylnego. Zar\u00f3wno nie\u015bmia\u0142y samotnik, jak i wielbiciel \u017cycia znajduj\u0105 si\u0119 w centrum wydarze\u0144, pr\u00f3buj\u0105 zrozumie\u0107 siebie, otaczaj\u0105cy ich \u015bwiat. To pozornie sp\u00f3jna historia o odrzuceniu oraz samotno\u015bci.<\/p>\n Pojawi\u0142a si\u0119 r\u00f3wnie\u017c toru\u0144ska Grupa Improwizacyjna TERAZ<\/strong> ze spektaklem „Pan Pstrong, czyli pierwsza ryba w kosmosie”. \u00a0To historia stworzona na \u017cywo, na podstawie sugestii publiczno\u015bci. Cechuje si\u0119 \u017cywym kontaktem z widzem. W tym spektaklu najwa\u017cniejsze jest s\u0142owo. Kr\u00f3luje stuprocentowo, gdy\u017c grupa bawi si\u0119 sugesti\u0105 na zasadzie lu\u017anych skojarze\u0144. To po\u0142\u0105czenie absurdu, groteski oraz ogromnej dawki kreatywno\u015bci.<\/p>\n Jak zwykle, sta\u0142y go\u015b\u0107 Klamry – Porywacze cia\u0142<\/strong> pozostawili widz\u00f3w z przys\u0142owiowym tysi\u0105cem pyta\u0144 bez odpowiedzi. Ich „Partytury rzeczywisto\u015bci” to bogata oferta wielu osobowo\u015bci stworzonych przez dwoje aktor\u00f3w. Performerzy pobudzili publiczno\u015b\u0107, stworzyli sie\u0107 impuls\u00f3w skonstruowanych na odbiciu rzeczywisto\u015bci.<\/p>\n <\/p>\n Z inspiracji sztuk\u0105 Sary Kane „Zbombardowani” powsta\u0142a „Strefa zagro\u017cenia”. To niepokoj\u0105cy spektakl Anny Steller i Krzysztofa „Leona” Dziemaszkiewicza<\/strong>. Bohaterowie przekraczaj\u0105 wszelkie mo\u017cliwe granice tworz\u0105c chaotyczny \u015bwiat absurdu. To dwojka ludzi zamkni\u0119tych w hotelowwym pokoju w czasie wojny. Ka\u017cda posta\u0107 pr\u00f3buje skupi\u0107 na sobie uwag\u0119 poprzez degradacj\u0119 wszelkich mo\u017cliwych hierarchii oraz warto\u015bci. Niszcz\u0105 zar\u00f3wno w\u0142asn\u0105 to\u017csamo\u015b\u0107, jak i \u015bwiat drugiego cz\u0142owieka. W jakim celu? Pragn\u0105 blisko\u015bci, wo\u0142aj\u0105 o mi\u0142o\u015b\u0107 niszcz\u0105c wszystko, co jest wok\u00f3\u0142. To emocjonalny apel o uwag\u0119. Spektakl stanowi mocne, kontrowersyjne podej\u015bcie do dramatu Sary Kane.<\/p>\n „Now\u0105 wyroczni\u0105, nadziej\u0105 i najwi\u0119kszym fetyszem XXI wieku staje si\u0119 m\u00f3zg” – to zdanie Tomasza Rodowicza \u015bwietnie opisuje sztuk\u0119 Teatru CHOREA<\/strong>. Spektakl „Muzg” \u00a0pokazuje widzom, \u017ce wszyscy jeste\u015bmy jedynie organizmem uzale\u017cnionym od chemicznych czynnik\u00f3w. W tej intelektualnej konfrontacji nawet mi\u0142o\u015b\u0107 staje si\u0119 kuriozum trwaj\u0105cym trzy lata i podzielonym na etap nami\u0119tno\u015bci, czu\u0142o\u015bci i nudy. Po tej sztuce publiczno\u015b\u0107 przestaje wierzy\u0107 w metafizyczne odczuwanie czy porywy spontanicznych pragnie\u0144. Wszystko przecie\u017c tkwi w m\u00f3zgu. To r\u00f3wnie\u017c historia o manipulacji, samotno\u015bci oraz pewnej pr\u00f3bie walki z teoriami. Spektakl staje si\u0119 poszukiwaniem wiarygodno\u015bci w \u015bwiecie, w kt\u00f3rym wszystko jest obiektem bada\u0144. Sztuka kreuje pozory eksperymentu prowadzonego na jego bohaterach.<\/p>\n![\"palac_blanty\"](\"http:\/\/spodkopca.pl\/wp-content\/uploads\/2014\/03\/palac_blanty.jpg\")
<\/a><\/p>\n<\/a><\/p>\n